sobota, 23 listopada 2013

Tarot i obłęd.

Moja karta Tarota na ten czas – KSIĘŻYC. Karta oznaczona numerem 18, po zliczeniu daje liczbę 9, czyli pewną część końcową etapu wędrówki, gdzie w samotności trzeba rozeznać się w tym, co będzie. Wielki rak w karcie to chęć odwrotu, ucieczki, do chaosu.
Trzeba go ominąć i pójść dalej, w słońce, w życie, wyjść naprzeciw przeciwnościom....

Już dawno Tarot przestał mnie zaskakiwać, niczym mroczny przyjaciel, zna moje myśli, zanim opowiem mu, w którym miejscu wędrówki się właśnie znajduję.
Cenię sobie tą ciemną znajomość, ponieważ człowiek w trudnych chwilach zawsze jest sam.
Przynajmniej ja , nie umiałabym zrzucić na bliskie mi osoby, które przecież są wokół mnie, ciężaru, który noszę w sobie. Głównie dlatego, że odbywa się to za pomocą słów, które są zatrute, przepełnione na wskroś trucizną.
Czas przejścia w przyrodzie bywa bolesny, trudny. Wiedzą o tym żurawie, które przylatują, kiedy jeszcze ziemia ich nie przytula ciepłem płynącym z jej wnętrza i brakuje pożywienia. Wiosna przychodzi poprzez roztopy, zimne wiatry, wilgoć i chłód. Trwa to czasem długo i odbiera nadzieję, że wiosna kiedykolwiek nadejdzie.

Jestem częścią tego wspaniałego spektaklu widzianego pod postacią przyrody, oraz dużo potężniejszego świata niewidzialnego, oraz jego małego, karykaturalnego brata – świata stworzonego przez ludzi. Piekła na ziemi, w pewnych okresach życia.

Mogłabym zalewać się łzami, wyć po nocach, gdzie nikt i tak nie usłyszy i złorzeczyć.
Dać ujście ciężarowi, który zabiera mi oddech i przesłania wzrok.

Zamiast tego wertuję zrezygnowana, zapisane od paru ostatnich lat kartki znad jeziora, próbując znaleźć odpowiedź, jak mogłam dopuścić do wyhodowania w swoim życiu tej strasznej, trującej rośliny – mojej rzeczywistości. Kiedy stała się drzewem, przysłaniającym horyzont ?
Kiedy przestałam słuchać swojego wewnętrznego głosu, który tyle razy krzyczał we mnie – zawróć.
Do nikogo nie mam żalu, nawet do tych, co odwracają się do mnie plecami, nawet do tych, których cieszy i satysfakcjonuje moja porażka. Nigdy wcześniej nie znałam nikogo takiego, kto zdolny byłby do takich wynaturzeń. Skoro pojawili się na mojej drodze, możliwe, że przyciągnęły ich moje negatywne wibracje, czyli zapracowałam sobie na to.
Jedyne co mnie boli, to zdrada siebie samej, tylko wyhodowanie tego drzewa.

Przejdę przez tą drogę, nie przypadkowo spotykam na swojej drodze Mistrzów uczących pokory.
Jeszcze wiele walki przede mną, walki z samą sobą, czuję to.
Ale gdzieś w przebłyskach między ciemnością na polu walki, widzę same wspaniałości życia. Droga się przecież nie kończy, a stan teraz jest zaledwie snem. Nie jestem jeszcze gotowa, by się obudzić i uświadomić sobie iluzoryczność ludzkiego mniemania o zdarzeniach.

Regres, symbolizowany przez raka na karcie Tarota, jest czasami konieczny, aby rozliczyć się z przeszłością, włożyć ją do sztambucha wspomnień i pójść dalej.








1 komentarz:

  1. Thanks for one's marvelous posting! I certainly enjoyed reading it, you are a great author.I will make sure to bookmark your blog and will come back later in life. I want to encourage that you continue your great work, have a nice evening!

    OdpowiedzUsuń